Sześćdziesiąt pięć kilometrów na północ od centrum Londynu, na niewysokim paśmie wzgórz o nazwie Chiltern Hills, znajduje się park rowerowy, który według dość powszechnej opinii jest jednym z najlepszych tego typu obiektów w regionie południowo-wschodniej Anglii.
Aston Hill Bike Park, bo o nim mowa, składa się z pięciu tras typu downhill o różnych stopniach trudności, jednego szlaku do four crossu i dwuczęściowej pętli cross country. Na szczycie wzniesienia znajduje się również pumptrack i dwumetrowej wysokości rampa będąca punktem startowym dla wszystkich szlaków.
Wzgórze, które przez wiele lat było nieformalnym miejscem spotkań okolicznych fanów ekstremalnego kolarstwa, w 2008 roku przeszło pod opiekę złożonego z wolontariuszy komitetu, który w imieniu wszystkich użytkowników podjął starania o wydzierżawienie terenu i utworzenie formalnego parku rowerowego. Przy wsparciu CTC ( charytatywnej organizacji kolarskiej ), Forestry Commission ( brytyjski odpowiednik Lasów Państwowych ) i dużej grupy wolontariuszy teren przeszedł w ręce komitetu i zaczęły się intensywne prace nad ulepszeniem wyjeżdżonych uprzednio tras. Mimo dość niewielkiej wysokości ( najwyższy punkt Wzgórzy Chiltern to Haddington Hill niedaleko parku – 267m ), szlaki są strome i większość z nich jest przeznaczona dla kolarzy o średnim i wysokim poziomie zaawansowania. Krótkie opisy poniżej.
Surface to Air to najnowszy nabytek Aston Hill. Budowę trasy zainicjował pomysł, aby stworzyć w Anglii namiastkę kanadyjskiego Whistlera - parku, którego nikomu nie trzeba przedstawiać. Projektowaniem trasy zajął się Matt Wakefield, jeden z członków komitetu i zaawansowany kolarz - obieżyświat, który tuż przed rozpoczęciem budowy powrócił z Kanady.
W odróżnieniu od pozostałych szlaków DH, w których postawiono na naturalną rzeźbę terenu , S2A jest prawie w pełni uformowany ludzką ręką i zawiera wiele „syntetycznych” elementów, jak drewniane mostki, profilowane zakręty, sztuczne hopki i skocznie, etc. Ze względu na osiągane prędkości i wymaganą umiejętność pokonywania dużych skoków jest przeznaczony dla kolarzy o najwyższym poziomie zaawansowania.
Black Run to najstarszy szlak w parku Aston Hill i według Matta Wakefielda najbardziej wymagający. Ze względu na mocne nachylenie od startu do mety, dużą ilość korzeni, kamieni i utworzonych przez wolontariuszy przeszkód na drodze polecany jest tylko zaawansowanym kolarzom. Równie wygórowane wymagania stawia trzeci ze szlaków downhillowych, Root Canal. Zbudowany w 2009 roku, służy jako główna trasa dla wielu lokalnych zawodów sportowych. Już parę sekund po starcie przyjdzie ci zmierzyć się z potężną hopką, za którą czai się seria ostrych i stromych zakrętów.
Richochet jest najszybszą trasą w parku. Głównym atutem szlaku jest duże nachylenie i niewielka ilość zakrętów, co w połączeniu z małymii hopkami pomaga rozwinąć znaczące prędkości. Z górną sekcją poradzą sobie mniej zaawansowani kolarze, w dolnej warto trzymać palec na hamulcu, gdyż trasa znacznie zwęża się a pod kołami pojawiają się potężne korzenie, które stwarzają szczególne niebezpieczeństwo podczas deszczu.
